Με την απόφασή της να εισβάλει στην Ουκρανία, η Ρωσία επιδιώκει την αναβίωση του αυτοκρατορικού ρόλου που διαδραμάτιζε τόσο επί ΕΣΣΔ, όσο και επί τσαρισμού.
Πρόκειται για έναν ευρύτερο αναθεωρητισμό. Η υποχώρηση της πλανητικής πρωτοκαθεδρίας της Δύσης, έχει κινητοποιήσει τις λεγόμενες «παλαιές αυτοκρατορίες», την Ρωσία, την Κίνα, την Τουρκία, ακόμα και το Ιράν, ώστε να ανασυστήσουν τις ηγεμονικές τους σφαίρες επιρροής. Άλλωστε μοιράζονται τα ίδια χαρακτηριστικά: αδιαφορούν για δικαιώματα και δημοκρατικές αρχές, ενώ πιστεύουν ότι η ισχύς τους δεν θα έπρεπε να περιορίζεται από τα εθνικά κράτη που βρίσκονται στον περίγυρό τους. Γι’ αυτό η Ρωσία δηλώνει ότι «απειλείται» από την αυτοδιάθεση της Ουκρανίας· με τον ίδιο τρόπο η Τουρκία ισχυρίζεται ότι «κινδυνεύει» από την ελληνική ανεξαρτησία ή την παρουσία των Κούρδων στη Συρία και το Ιράκ.
