Γιατί είναι σκάνδαλο ο ΟΠΕΚΕΠΕ;

 Tου Θάνου Τζήμερου

Σκάνδαλο, όπως μας ενημερώνουν τα λεξικά είναι "συμπεριφορά, πράξη ή γεγονός που αντίκειται ή αντιτίθεται στα γενικώς παραδεκτά και προκαλεί στο κοινωνικό σύνολο αγανάκτηση, αναστάτωση ή αντιδράσεις". Ως προς το δεύτερο σκέλος, ο ΟΠΕΚΕΠΕ όντως προκάλεσε αντιδράσεις. Αυτές όμως δεν οφείλονται στο ότι η διαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων από τον κάθε Λευτέρη και τον κάθε Μάκη αντέκειτο στα γενικώς παραδεκτά. Το "μοντέλο" ΟΠΕΚΕΠΕ ήταν και είναι το γενικώς παραδεκτό μοντέλο "λειτουργίας" της χώρας την Μεταπολίτευση. Ο μέσος Νεοέλληνας, όπως είχα πει στην κύκνεια τηλεοπτική μου παρουσία το βράδυ των εκλογών του 2023, δεν θέλει λιγότερη διαφθορά, αλλά περισσότερες ευκαιρίες να συμμετέχει σ΄ αυτή. Γι’ αυτό και ο σάλος για τον ΟΠΕΚΕΠΕ: μα αυτοί οι μπαγάσηδες οι Κρητικοί να τσεπώσουν τόσα μύρια; Κι εμείς τι είμαστε; Μ…..ς;

Κίνα: Η δυστοπική μεγαλούπολη που ο «μεγάλος αδελφός» παρακολουθεί πάντα

Στην Κίνα βρίσκεται σε εξέλιξη ένα δυστοπικό αστικό πείραμα σε μια πόλη που έχει το μέγεθος της Αυστρίας. Μια πόλη σύμβολο της κινεζικής ικανότητας να αναδιαμορφώνει τον κόσμο.

Στη νοτιοδυτική Κίνα, ανάμεσα στους πανύψηλους λόφους, βρίσκεται το Chongqing. Μια από τις μεγαλύτερες και πιο δυστοπικές πόλεις της χώρας η οποία παράγει περισσότερους από τους μισούς φορητούς υπολογιστές στον κόσμο. Είναι τόσο μεγάλη που μπορεί να συγκριθεί με την Αυστρία. Έχει πληθυσμό 34 εκατομμύρια και έκταση 82.339 τετραγωνικά μίλια.

Μη μεγαλώνεις παιδιά που υπακούν. Μεγάλωσε παιδιά που… – Τι έλεγε η Μαρία Μοντεσσόρι;

 Όλοι λέμε ότι θέλουμε το καλό των παιδιών μας. Να είναι ευγενικά, πειθαρχημένα, να ακούν.

Όμως η γυναίκα που άλλαξε ότι ξέραμε για την εκπαίδευση, προειδοποίησε κάτι που ακόμα και σήμερα ακούγεται ριζοσπαστικό.

Μη μεγαλώνεις παιδιά που απλώς υπακούν. Μεγάλωσε παιδιά που σκέφτονται που επιλέγουν, που δημιουργούν.

Η υπακοή έλεγε, μπορεί να είναι άνετη για τους μεγάλους αλλά επικίνδυνη για τη ψυχή των μικρών. Γιατί ένα παιδί που μαθαίνει να υπακούει τυφλά, εύκολα θα γίνει ένας ενήλικας που φοβάται να αμφισβητήσει. Που ακολουθεί χωρίς να κρίνει. Που δεν τολμά να αλλάξει τίποτα.

Η Μοντεσσόρι πίστευε σε μια εκπαίδευση όπου το παιδί μαθαίνει από την ίδια τη ζωή: 

1.Να κάνει λάθη και να σηκώνεται.

2.Να επιλέγει και να αναλαμβάνει ευθύνη.

3.Να νιώθει ότι έχει φωνή και αξία όχι μόνο όταν υπακούει, αλλά όταν τολμά να είναι ο εαυτός του.
(Διαβάστε τα αποφθέγματά της παρακάτω)

Κανείς δεν χάνεται: Σε 10 διοικητικά συμβούλια η «ντουντούκα» του Πολυτεχνείου, Μαρία Δαμανάκη με υπέρογκες αμοιβές!

 

Η αλήθεια είναι ότι εν Ελλάδι και ειδικά αν είσαι και αρεστός στο σύστημα σίγουρα δεν θα χαθείς. Τι και αν στα νιάτα σου ήσουν λίγο επαναστάτρια και καταπολεμούσες το κράτος!!!

Τα νέα δεν είναι καλά

Του Άγη Βερούτη

Στις τελευταίες ημέρες, και μετά από τη δημοσίευση της έκθεσης Ντράγκι, είναι ξεκάθαρο ότι η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 (τέτοιες μέρες του χρόνου ήταν) είχε αρνητική επίπτωση στην ευρωπαϊκή οικονομία, η οποία κυμαίνεται γύρω στο - 20% έναντι αυτού που θα ήταν σήμερα η Ευρώπη αν είχε συνεχίσει να μεγαλώνει τις εθνικές οικονομίες της ως προ της κρίσης.

Για την Ελλάδα φυσικά η επίπτωση είναι κατά πολύ χειρότερη, καθώς 16 χρόνια μετά δεν έχουμε ακόμη επιστρέψει στα προ κρίσης επίπεδα. Εάν, δε, υπολογίσουμε και την επίδραση του πληθωρισμού στα μεγέθη, έχουμε ακόμα δρόμο για να ξαναγυρίσει η αγοραστική δύναμη του Έλληνα στα προ κρίσης επίπεδα. 

Η Ελλάδα δεν ανήκει στους Έλληνες πλέον

 

Μανώλης Κοττάκης

Η πρώτη φάση του αφελληνισμού εξελίχθηκε επί των ημερών της τρόικας: τα αεροδρόμια εκχωρήθηκαν σε Γερμανούς, τα λιμάνια, πλην του Πειραιώς, σε συμμάχους Αμερικανούς, τα τρένα στους Ιταλούς, η ενέργεια σε Αυστραλούς, οι οπτικές ίνες του ίντερνετ σε Βρετανούς, το νερό στους Γάλλους. Το τελευταίο αποσοβήθηκε ευτυχώς λόγω απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας. Μέχρι νεωτέρας.

Τα «Ορλωφικά», η πρώτη ελληνική επανάσταση

Η αντίσταση των Ελλήνων μετά το 1453 του Γιώργου Καραμπελιά από το βιβλίο του

1821, Η Δυναμική της Παλιγγενεσίας

Η Ρωσία κατέστη ο βασικός αντίπαλος των Οθωμανών από την εποχή του Μ. Πέτρου (1689-1725) –αρχικώς, παράλληλα με την Αυστροουγγαρία και επιγενέστερα μόνη της–, προσπαθώντας να ελέγξει τον Εύξεινο Πόντο και να αποκτήσει πρόσβαση στο Αιγαίο, ενώ οι Αψβούργοι θέλουν να καταλάβουν μέρος των Βαλκανίων και να επεκταθούν στην Αδριατική.

Κρυφή πληγή: Γιατί χωρίζουν συνέταιροι μετά από 20+ χρόνια επιτυχίας;

 Του Ηλία Παπαγεωργιάδη (Η ανάλυση αυτή γράφτηκε σε συνεργασία με τον δικηγόρο Θεσσαλονίκης Θόδωρο Νασιούδη)

 "Τα όμορφα δάση όμορφα καίγονται"

  Για μία από τις μεγαλύτερες Ελληνικές εταιρείες στον χώρο της η αγορά περιγράφει τον εξής λόγο που οδήγησε στο να παίξουν ξύλο δύο αγαπημένα (ως τότε) αδέρφια:

-Ο ένας έφερε την κόρη του στη δουλειά
-Ο άλλος έβαλε στη δουλειά την αθλήτρια με την οποία διατηρούσε σχέση, έχοντας μεγάλη διαφορά ηλικίας. Πολύ όμορφη, αλλά ψιλοάσχετη με το αντικείμενο.
-Και οι δύο γυναίκες βρέθηκαν να ασχολούνται με το ίδιο θέμα: Marketing (γιατί στις περισσότερες Ελληνικές εταιρείες οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θεωρούν το marketing κάτι απλό, που μπορεί να το κάνει κάποιος είτε έχει πρακτικές γνώσεις, είτε όχι. "Θα μάθει, μωρέ, σιγά το πράγμα").
-Η κόρη αντί να ξεκινήσει ως απλή υπάλληλος, έγινε απευθείας διευθύντρια.
-Η σύντροφος ήθελε και αυτή να είναι διευθύντρια και μάλιστα πάνω από την κόρη.
Γρήγορα οι δύο κυρίες.... "μαλλιοτραβήχτηκαν" και στη συνέχεια οι "σοφοί και σεβάσμιοι" κύριοι (όπως πίστευε η αγορά) κατέληξαν να παίζουν μπουνιές για χάρη τους.
= Η εταιρεία έφυγε από τα χέρια τους και κατέληξε σε τρίτο επενδυτή.

Τρώμε τα έτοιμα, ζούμε με δανεικά και ονειρευόμαστε ανάπτυξη...(!)

 

Του Γιώργου Κράλογλου

Οι καταθέσεις νοικοκυριών μας σε ξένες Τράπεζες καλά κρατούν. Στις δικές μας χάνονται. Στα δανεικά αύξηση 4%. Και οι πολυεθνικές μας κουνάνε το μαντήλι.

Αυτή είναι η τραγική πλευρά της αλήθεια μας, με 25 λέξεις.

Κλείνει μια ακόμα ιστορική βιομηχανία στην Ελλάδα… κατά τα άλλα επενδύσεις

Τα καταφέραμε. Ξηλώσαμε ακόμη ένα κεφάλαιο (από τα πρώτα) της ιστορίας μας στη βιομηχανία. Την υαλουργία μετά από 75 χρόνια. Ποιος κλάδος έχει σειρά; Σε μια παράγραφο από τα λεγόμενα της ΓΣΕΕ για τους εργαζόμενους της υαλουργίας ΓΙΟΥΛΑ διαβάζω: “Δεν είναι δυνατόν ο δεύτερος υαλουργικός όμιλος στον κόσμο, με εργοστάσια σ’ όλη την Ευρώπη και όχι μόνον, να κλείνει το μοναδικό εργοστάσιο στην Ελλάδα, εργοστάσιο που λειτουργεί πάνω από 70 χρόνια, έχοντας μάλιστα προσωπικό που στην πλειοψηφία του εργάζεται στην επιχείρηση για τουλάχιστον 20 χρόνια”. Ας αφήσουμε τα (απολύτως σωστά) της Συνομοσπονδίας και ας μείνουμε σε αυτό για το οποίο και η κυβέρνηση και η πολιτική μας σκηνή οφείλει να προβληματισθεί.

Ιστορία: 200 χρόνια από τον πρώτο ελληνικό Εμφύλιο

Τον Μάρτιο του 1824 η κυβέρνηση του Γεωργίου Κουντουριώτη -με τους Παναγιώτη Μπόταση, Ιωάννη Κωλλέτη, Ανδρέα Ζαΐμη και Ανδρέα Λόντο- έχει αποκτήσει ισχυρά πολιτικά ερείσματα και ετοιμάζεται να ξοδέψει την πρώτη δόση του αγγλικού δανείου. Με τα χρήματα αυτά θα προσφέρει αργότερα πάνω από 2.000 διπλώματα στρατηγίας, αντιστρατηγίας, χιλιαρχίας, υποχιλιαρχίας και εικοσιπενταρχίας, μαζί με τους μισθούς που δήθεν αντιστοιχούσαν στα σώματά τους -που βέβαια υπήρχαν μόνο στα χαρτιά. Έδρα του νέου Εκτελεστικού είναι το παραθαλάσσιο Κρανίδι Αργολίδας, το οποίο παρέχει ασφάλεια από τις επιδρομές των αντιπάλων ενώ βρίσκεται πιο κοντά στην Ύδρα, βασικό πυλώνα υποστήριξης των «κυβερνητικών».

Ασύλληπτα επίπεδα πλούτου και πληροφορίας: Γιατί η κορυφαία απειλή σήμερα είναι η υπερ- αφθονία

Όσο πηγαίνουμε προς τα πίσω βλέπουμε ότι τα περισσότερα δεινά πήγαζαν από τις ελλείψεις και το ανηλεές κυνήγι νέων εδαφών και πόρων - Σήμερα η πηγή του κακού είναι αλλού

Επιμέλεια: Νατάσα Στασινού • nstasinou@naftemporiki.gr

Για να δούμε πόσο και προς ποια κατεύθυνση έχει προχωρήσει ο κόσμος σήμερα, θα πρέπει να ρίξουμε μία ματιά στο παρελθόν. Το Foreing Policy μας ταξιδεύει στο παρελθόν μέσα από τα μάτια ενός… εξωγήινου, που επισκέπτεται τη Γη κάθε 50 χρόνια.

Η ευρωπαϊκή χώρα που βάζει πλάτη στο Ισραήλ: Η ιστορία μιας σχέσης αγάπης - μίσους

Η αναζήτηση για ιστορική λύτρωση και οικονομικές ευκαιρίες οδήγησε την Αυστρία πιο κοντά στο Ισραήλ.

Mοσχάρι: Ποια κομμάτια είναι τα καλύτερα για μπάρμπεκιου;

Σπαλομπριζόλα ή φιλέτο; Διάφραγμα ή πικάνια; Κάθε κομμάτι του μοσχαριού έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά και χρειάζεται διαφορετικό χειρισμό στα κάρβουνα ή στην ψησταριά υγραερίου.

Ένας βασικός κανόνας είναι ότι για το γρήγορο ψήσιμο του μοσχαριού στη θράκα ή στην ψησταριά υγραερίου προτιμάμε μυς που δεν συμμετέχουν δυναμικά στην κίνηση του ζώου. Το φιλέτο, ας πούμε, που βρίσκεται μέσα από τα πλευρά κι έχει βοηθητική δουλειά, είναι το πιο μαλακό, πιο χαλαρό και τρυφερό κομμάτι. Το rib eye, που κι αυτό συμμετέχει πολύ λιγότερο από ό,τι η ουρά, το μπούτι ή το μπροστινό μέρος του ζώου, είναι το αμέσως τρυφερότερο και καταλληλότερο για τη σχάρα», εξηγεί ο Βαγγέλης Λιάκος, που μαζί με τον αδερφό του Σπύρο διατηρούν το γνωστό εστιατόριο BaseGrill.