Το σωστό κομμάτι μοσχάρι για κάθε συνταγή κάνει τη διαφορά στο γευστικό αποτέλεσμα. Άλλο κομμάτι είναι ιδανικό για σιγομαγείρεμα, άλλο για σχάρα και άλλο για κιμά ή σούπα. Στον οδηγό που ακολουθεί συγκεντρώσαμε τα πιο δημοφιλή μέρη του μοσχαριού, τον καλύτερο τρόπο μαγειρέματός τους και ενδεικτικές τιμές αγοράς, ώστε να γνωρίζουμε τι ζητάμε στον κρεοπώλη και ποια επιλογή ταιριάζει στο φαγητό που θέλουμε να ετοιμάσουμε.
Η έννοια της δουλείας διόδου έχει επιστρέφει δυναμικά στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια, καθώς ιδιοκτήτες, μηχανικοί και συμβολαιογράφοι καλούνται να αντιμετωπίσουν σύνθετες καταστάσεις σε εκτός σχεδίου περιοχές. Όταν εφαρμόζεται σωστά, εξασφαλίζει πρόσβαση και προστατεύει την αξία των περιουσιών. Όταν όμως χρησιμοποιείται χωρίς πλήρη γνώση του νομικού πλαισίου, μπορεί να οδηγήσει σε αδιέξοδα, ακυρωμένες άδειες και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μέχρι και σε οικονομική καταστροφή όσων εμπλέκονται.
Τις τελευταίες ημέρες βρίσκεται σε εξέλιξη η εξαιρετικά εύθραυστη εκεχειρία μεταξύ του Ισραήλ και της παλαιστινιακής εθνικιστικής οργάνωσης Χαμάς στην πολύπαθη Μέση Ανατολή, καθώς με τη διαμεσολάβηση του Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, οι δύο πλευρές συμφώνησαν σε κατάπαυση του πυρός. Την ίδια ώρα οι χώρες που αναγνωρίζουν πλέον ως ανεξάρτητο το Κράτος της Παλαιστίνης φθάνουν τις 157 επί συνόλου 196 που είναι μέλη του ΟΗΕ, με την Ελλάδα να βρίσκεται σε αυτές που θεωρούν πως δεν υπάρχουν καλύπτονται πλήρως ακόμη οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. Πώς όμως φτάσαμε στην ίδρυση του Ισραήλ το 1948 και γιατί η Παλαιστίνη δεν απέκτησε ταυτόχρονα δικό της κράτος εκείνη την εποχή αν και αυτό προέβλεπε το σχέδιο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών;
Tου Θάνου Τζήμερου
Σκάνδαλο, όπως μας ενημερώνουν τα λεξικά είναι "συμπεριφορά, πράξη ή γεγονός που αντίκειται ή αντιτίθεται στα γενικώς παραδεκτά και προκαλεί στο κοινωνικό σύνολο αγανάκτηση, αναστάτωση ή αντιδράσεις". Ως προς το δεύτερο σκέλος, ο ΟΠΕΚΕΠΕ όντως προκάλεσε αντιδράσεις. Αυτές όμως δεν οφείλονται στο ότι η διαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων από τον κάθε Λευτέρη και τον κάθε Μάκη αντέκειτο στα γενικώς παραδεκτά. Το "μοντέλο" ΟΠΕΚΕΠΕ ήταν και είναι το γενικώς παραδεκτό μοντέλο "λειτουργίας" της χώρας την Μεταπολίτευση. Ο μέσος Νεοέλληνας, όπως είχα πει στην κύκνεια τηλεοπτική μου παρουσία το βράδυ των εκλογών του 2023, δεν θέλει λιγότερη διαφθορά, αλλά περισσότερες ευκαιρίες να συμμετέχει σ΄ αυτή. Γι’ αυτό και ο σάλος για τον ΟΠΕΚΕΠΕ: μα αυτοί οι μπαγάσηδες οι Κρητικοί να τσεπώσουν τόσα μύρια; Κι εμείς τι είμαστε; Μ…..ς;
Όλοι λέμε ότι θέλουμε το καλό των παιδιών μας. Να είναι ευγενικά, πειθαρχημένα, να ακούν.
Όμως η γυναίκα που άλλαξε ότι ξέραμε για την εκπαίδευση, προειδοποίησε κάτι που ακόμα και σήμερα ακούγεται ριζοσπαστικό.
Μη μεγαλώνεις παιδιά που απλώς υπακούν. Μεγάλωσε παιδιά που σκέφτονται που επιλέγουν, που δημιουργούν.
Η υπακοή έλεγε, μπορεί να είναι άνετη για τους μεγάλους αλλά επικίνδυνη για τη ψυχή των μικρών. Γιατί ένα παιδί που μαθαίνει να υπακούει τυφλά, εύκολα θα γίνει ένας ενήλικας που φοβάται να αμφισβητήσει. Που ακολουθεί χωρίς να κρίνει. Που δεν τολμά να αλλάξει τίποτα.
Η Μοντεσσόρι πίστευε σε μια εκπαίδευση όπου το παιδί μαθαίνει από την ίδια τη ζωή:
1.Να κάνει λάθη και να σηκώνεται.
2.Να επιλέγει και να αναλαμβάνει ευθύνη.
3.Να νιώθει ότι έχει φωνή και αξία όχι μόνο όταν υπακούει, αλλά όταν τολμά να είναι ο εαυτός του.
(Διαβάστε τα αποφθέγματά της παρακάτω)
Η αλήθεια είναι ότι εν Ελλάδι και ειδικά αν είσαι και αρεστός στο σύστημα σίγουρα δεν θα χαθείς. Τι και αν στα νιάτα σου ήσουν λίγο επαναστάτρια και καταπολεμούσες το κράτος!!!
Του Άγη Βερούτη
Στις τελευταίες ημέρες, και μετά από τη δημοσίευση της έκθεσης Ντράγκι, είναι ξεκάθαρο ότι η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 (τέτοιες μέρες του χρόνου ήταν) είχε αρνητική επίπτωση στην ευρωπαϊκή οικονομία, η οποία κυμαίνεται γύρω στο - 20% έναντι αυτού που θα ήταν σήμερα η Ευρώπη αν είχε συνεχίσει να μεγαλώνει τις εθνικές οικονομίες της ως προ της κρίσης.
Για την Ελλάδα φυσικά η επίπτωση είναι κατά πολύ χειρότερη, καθώς 16 χρόνια μετά δεν έχουμε ακόμη επιστρέψει στα προ κρίσης επίπεδα. Εάν, δε, υπολογίσουμε και την επίδραση του πληθωρισμού στα μεγέθη, έχουμε ακόμα δρόμο για να ξαναγυρίσει η αγοραστική δύναμη του Έλληνα στα προ κρίσης επίπεδα.
Η πρώτη φάση του αφελληνισμού εξελίχθηκε επί των ημερών της τρόικας: τα αεροδρόμια εκχωρήθηκαν σε Γερμανούς, τα λιμάνια, πλην του Πειραιώς, σε συμμάχους Αμερικανούς, τα τρένα στους Ιταλούς, η ενέργεια σε Αυστραλούς, οι οπτικές ίνες του ίντερνετ σε Βρετανούς, το νερό στους Γάλλους. Το τελευταίο αποσοβήθηκε ευτυχώς λόγω απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας. Μέχρι νεωτέρας.
Η αντίσταση των Ελλήνων μετά το 1453 του Γιώργου Καραμπελιά από το βιβλίο του
1821, Η Δυναμική της Παλιγγενεσίας
Η Ρωσία κατέστη ο βασικός αντίπαλος των Οθωμανών από την εποχή του Μ. Πέτρου (1689-1725) –αρχικώς, παράλληλα με την Αυστροουγγαρία και επιγενέστερα μόνη της–, προσπαθώντας να ελέγξει τον Εύξεινο Πόντο και να αποκτήσει πρόσβαση στο Αιγαίο, ενώ οι Αψβούργοι θέλουν να καταλάβουν μέρος των Βαλκανίων και να επεκταθούν στην Αδριατική.
Του Ηλία Παπαγεωργιάδη (Η ανάλυση αυτή γράφτηκε σε συνεργασία με τον δικηγόρο Θεσσαλονίκης Θόδωρο Νασιούδη)
Για μία από τις μεγαλύτερες Ελληνικές εταιρείες στον χώρο της η αγορά περιγράφει τον εξής λόγο που οδήγησε στο να παίξουν ξύλο δύο αγαπημένα (ως τότε) αδέρφια:
-Ο ένας έφερε την κόρη του στη δουλειά
-Ο άλλος έβαλε στη δουλειά την αθλήτρια με την οποία διατηρούσε σχέση,
έχοντας μεγάλη διαφορά ηλικίας. Πολύ όμορφη, αλλά ψιλοάσχετη με το
αντικείμενο.
-Και οι δύο γυναίκες βρέθηκαν να ασχολούνται με το ίδιο θέμα: Marketing
(γιατί στις περισσότερες Ελληνικές εταιρείες οι μεγαλύτεροι σε ηλικία
θεωρούν το marketing κάτι απλό, που μπορεί να το κάνει κάποιος είτε έχει
πρακτικές γνώσεις, είτε όχι. "Θα μάθει, μωρέ, σιγά το πράγμα").
-Η κόρη αντί να ξεκινήσει ως απλή υπάλληλος, έγινε απευθείας διευθύντρια.
-Η σύντροφος ήθελε και αυτή να είναι διευθύντρια και μάλιστα πάνω από την κόρη.
Γρήγορα οι δύο κυρίες.... "μαλλιοτραβήχτηκαν" και στη συνέχεια οι
"σοφοί και σεβάσμιοι" κύριοι (όπως πίστευε η αγορά) κατέληξαν να παίζουν
μπουνιές για χάρη τους.
= Η εταιρεία έφυγε από τα χέρια τους και κατέληξε σε τρίτο επενδυτή.
Του Γιώργου Κράλογλου
Οι καταθέσεις νοικοκυριών μας σε ξένες Τράπεζες καλά κρατούν. Στις δικές μας χάνονται. Στα δανεικά αύξηση 4%. Και οι πολυεθνικές μας κουνάνε το μαντήλι.
Αυτή είναι η τραγική πλευρά της αλήθεια μας, με 25 λέξεις.
Τα καταφέραμε. Ξηλώσαμε ακόμη ένα κεφάλαιο (από τα πρώτα) της ιστορίας μας στη βιομηχανία. Την υαλουργία μετά από 75 χρόνια. Ποιος κλάδος έχει σειρά; Σε μια παράγραφο από τα λεγόμενα της ΓΣΕΕ για τους εργαζόμενους της υαλουργίας ΓΙΟΥΛΑ διαβάζω: “Δεν είναι δυνατόν ο δεύτερος υαλουργικός όμιλος στον κόσμο, με εργοστάσια σ’ όλη την Ευρώπη και όχι μόνον, να κλείνει το μοναδικό εργοστάσιο στην Ελλάδα, εργοστάσιο που λειτουργεί πάνω από 70 χρόνια, έχοντας μάλιστα προσωπικό που στην πλειοψηφία του εργάζεται στην επιχείρηση για τουλάχιστον 20 χρόνια”. Ας αφήσουμε τα (απολύτως σωστά) της Συνομοσπονδίας και ας μείνουμε σε αυτό για το οποίο και η κυβέρνηση και η πολιτική μας σκηνή οφείλει να προβληματισθεί.
